vrijdag 18 februari 2011

Blogs in het onderwijs

Een blog (of weblog) kun je vergelijken met een online dagboek. Je schrijft korte stukjes tekst (of afbeeldingen en video’s), posts geheten, waarbij de meest recente post bovenaan komt te staan. Er zijn veel actieve bloggers die over specifieke onderwerpen bloggen en op die manier informatie met elkaar uitwisselen. Maar bloggen is ook een manier van informatie verwerken voor jezelf. En precies dat aspect maakt ’t interessant om te kijken naar de mogelijkheden van bloggen in het onderwijs.



Blogs kun je inzetten om leerlingen hun werk op te laten presenteren: een online portfolio als het ware.
Allereerst kunnen leerlingen bloggen ervaren als een prettige manier om de opdrachten overzichtelijk te houden, te spreiden en samenhangend te maken. Bovendien krijgen ze niet aan het einde van een project, periode, thema in één keer feedback op het werk in het geheel, maar per opdracht gedurende een periode waarin een thema wordt behandeld. Dat verhoogt het leerresultaat.
Leerlingen kunnen ook elkaars blog bestuderen, van elkaar leren of door elkaar geïnspireerd raken. Naarmate het thema vordert kunnen ze lekaars werk steeds raadplegen en elkaars feedback benutten. Een blog is eveneens een mooi middel voor groepswerk. Leerlingen kunnen hun blogs presenteren aan medeleerlingen en elkaar feedback geven en uiteindelijk wellicht een collectief blog maken waar zij als groep het werk kunnen presenteren waar ze het meest trots op zijn
.
Werken met blogs heeft voor de docent het voordeel om eventuele misconcepties in een vroeg stadium op te sporen. Dat kan werken bij projecten, thema's of anderszins. Al in de volgende bijeenkomst kunnen die aan de orde komen. Op deze wijze is het construeren van kennis rondom een bepaald thema voor een docent goed te monitoren. Wanneer je beoordeelt aan het eind, gebeurt er weinig meer met de feedback en dat leren van fouten enorm veel oplevert, is te zien op deze link naar de TEDx conference op het blog van Knap-Lastig: http://bit.ly/fwT2XK


Door Michel van Ast en Iko Doeland

Geen opmerkingen:

Een reactie posten